Υποκλίνομαι στο μεγαλείο μιας απλής ιδέας .

(έτσι , γενικά...)

Κάθε τραγούδι μια ιστορία [στο "δεύτερο" 103.7]

Κάθε μέρα , στις 12 παρα πέντε (το μεσημέρι) , ο Σπύρος Οικονομάκος κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή στο "δεύτερο" 103.7 .

7 μέρες τη βδομάδα .

7 τραγούδια / 7 ιστορίες .

Ενδιαφέρον !

Ακόμα πιο ενδιαφέρον μου φαίνεται το οτι βάζει και "backstage" ανθρώπους , να λένε κανονικές ιστορίες (γύρω απο τα τραγούδια) , και όχι φιλοφρονήσεις για τους "του χώρου" ...

Αυτή τη βδομάδα (Δευτέρα 9/6 με Κυριακή 15/6) θα είμαι εγώ καλεσμένος , και θα λέω ιστορίες γύρω απο 7 τραγούδια που έχω ενορχηστρώσει .

θα χαρώ να ακούσω feedback .

info

James Graham Ballard

"...διασχίζοντας την κατεχόμενη πόλη με το ποδήλατο , συναντούσε εγκατελειμμένα εργοστάσια, έρημα μπαρ και καμπαρέ, ένα αεροδρόμιο-φάντασμα, μια άδεια πισίνα, σκελετούς υποβρυχίων ξεβρασμένους στην παραλία σαν προϊστορικούς δεινόσαυρους."

[απο την Καθημερινή 20/04/08]

βυθισμένος στα διηγήματά του , μικρά κυρίως αλλά και μεγάλα , έφτιαχνα ενα φίλτρο - μια μάσκα , μέσα απο την οποία έβλεπα και γω κάπως έτσι τη Θεσσαλονίκη της εφηβείας μου .

τότε το έκανα για πλάκα , και για εξερεύνηση , πειραματισμό .
τώρα χρησιμοποιώ τη μάσκα για να προστατεύομαι και να "βλέπω" το δρόμο μου μέσα στην πόλη και την εποχή της ηλιθιότητας .

ούτε κιθαρίστας , ούτε drummer ...

Θυμάμαι το eighties "κιθαρίστας ή drummer ?" και προβληματίζομαι .

ήδη απο τότε , όλα τα παιδάκια θέλανε να μάθουνε ή ηλεκτρική κιθάρα , ή τύμπανα , για να εντυπωσιάζουν τη μαμά τους , το μπαμπά τους , και να "πιάσουν" και καμιά γκομενίτσα .

περάσανε πολλά χρόνια ...
πολλοί απο αυτούς γίνανε και επαγγελματίες !
πολλοί ! , αλήθεια !

άλλοι πήραν την επιχείρηση του μπαμπά τους και τακτοποιηθήκαν , άλλους τους έβαλε ο θείος τους στο δημόσιο .
αυτοί παίζουν (αν παίζουν...) στο υπόγειο της μεζονέτας , όπου έχουν φτιάξει ενα home studio - φτηνό , με πισί και σπασμένο κιουμπέϊς , και τα βράδια κατεβάζουν και τσοντούλες απο το rapidshare .

οι άλλοι - οι επαγγελματίες - είναι αυτοί που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή αθλιότητα στη μουσική σκηνή .

ημιμάθεια , έλλειψη συνολικής καλλιτεχνικής κατάρτισης , έλλειψη εμπειριών , και κυρίως , έλλειψη αισθητικής .

θα μου πείτε "ποιός είσαι εσύ ρε μάγκα που τους βγάζεις όλους μπάζα" ?

δεν έχει σημασία , δεν λειτουργώ συγκριτικά .

απλά τα έχω πάρει , γιατί σε μια χώρα που υπάρχουν χιλιάδες κιθαρίστες και χιλιάδες ντράμερ , οι καλοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού .

και , απο τότε που είμαι στη δουλειά (18 περίπου χρόνια) , η κατάσταση χειροτερεύει !
όλο και χειρότερα !


ούτε καν ξέρω γιατί τα γράφω ... , πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα ...

πω πω ...
χάλια φάση !