Θυμάμαι το eighties "κιθαρίστας ή drummer ?" και προβληματίζομαι .
ήδη απο τότε , όλα τα παιδάκια θέλανε να μάθουνε ή ηλεκτρική κιθάρα , ή τύμπανα , για να εντυπωσιάζουν τη μαμά τους , το μπαμπά τους , και να "πιάσουν" και καμιά γκομενίτσα .
περάσανε πολλά χρόνια ...
πολλοί απο αυτούς γίνανε και επαγγελματίες !
πολλοί ! , αλήθεια !
άλλοι πήραν την επιχείρηση του μπαμπά τους και τακτοποιηθήκαν , άλλους τους έβαλε ο θείος τους στο δημόσιο .
αυτοί παίζουν (αν παίζουν...) στο υπόγειο της μεζονέτας , όπου έχουν φτιάξει ενα home studio - φτηνό , με πισί και σπασμένο κιουμπέϊς , και τα βράδια κατεβάζουν και τσοντούλες απο το rapidshare .
οι άλλοι - οι επαγγελματίες - είναι αυτοί που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή αθλιότητα στη μουσική σκηνή .
ημιμάθεια , έλλειψη συνολικής καλλιτεχνικής κατάρτισης , έλλειψη εμπειριών , και κυρίως , έλλειψη αισθητικής .
θα μου πείτε "ποιός είσαι εσύ ρε μάγκα που τους βγάζεις όλους μπάζα" ?
δεν έχει σημασία , δεν λειτουργώ συγκριτικά .
απλά τα έχω πάρει , γιατί σε μια χώρα που υπάρχουν χιλιάδες κιθαρίστες και χιλιάδες ντράμερ , οι καλοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού .
και , απο τότε που είμαι στη δουλειά (18 περίπου χρόνια) , η κατάσταση χειροτερεύει !
όλο και χειρότερα !
ούτε καν ξέρω γιατί τα γράφω ... , πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα ...
πω πω ...
χάλια φάση !
7 σχόλια:
Εγώ εμπίπτω στην κατηγορία «μεζονέτα». Εκτός απ' το «home studio», από προχτές έχω και circa strat.
Όπως σε όλα τα πράγματα στην Ελλάδα έτσι και στο θέμα της κιθάρας βάζουμε το κάρο πριν από το άλογο.
Πόσους κιθαρίστες ξέρεις που να έχουν διαβάσει κάτι παραπάνω απ' το κλασσικό βιβλίο του Berklee; 2 χρόνια σε δάσκαλο, μια καλή πεταλιέρα και αυτό είναι.
ΟΚ όλοι κοιμόμαστε με όνειρα του Clapton αλλά πόσοι έχουν παρατηρήσει ότι εκτός από τα ατελείωτα σόλα ο Eric παίζει πολύ καλή ρυθμική κιθάρα; Παράδειγμα το «No Big Hurry» από τη συναυλία για τα εβδομικοστά γενέθλια του Mayall... Το «Have you ever loved a woman» στο Crossroads του 2004 στο Τέξας...
Για να καταλάβουμε τι μπορεί να δώσει μια καλή ρυθμική κιθάρα σ' ένα τραγούδι.
Τα βιβλία λένε ότι για να παίξεις καλό σόλο πρέπει να ξέρεις πρώτα απ' όλα καλή ρυθμική κιθάρα. Πόσους ξέρεις να παίζουν καλή ρυθμική κιθάρα; Όλοι παιζουν 1-2 ρυθμούς και αυτό είναι.
Δεν είναι δυνατόν όλα τα ελληνικά τραγούδια να παίζονται μ' έναν ρυθμό. Ειδικά στην ακουστική, όλοι παίζουν το ίδιο πράγμα. Πουμ παμ παμ πουμ - πουμ παμ παμ πουμ - πουμ παμ παμ πουμ...
Πόσους ξέρεις που έκατσαν να μελετήσουν το παίξιμο των country μουσικών που είναι master στην ακουστική;
Η γνώση βοηθάει τη φαντασία. Αν ξέρεις 10 τρόπους να παίξεις το ίδιο πράγμα, μπορείς να διαλέξεις αυτό που ταιριάζει καλύτερα . Αν ξέρεις μόνο ένα από τι να διαλέξεις;
Καταλαβαίνεις τι χρειάζεται για ν' αλλάξει αυτό το πράγμα;
Μελέτη – μελέτη και μελέτη.
Δεν γίνεται εγώ ο τσουρουκάς να έχω 30 βιβλία για κιθάρα σπίτι μου, από country blues μέχρι heavy metal και αυτός που είναι επαγγελματίας να έχει βγάλει 2-3...
Και δεν είμαι μουσικός. Γραφίστας είμαι και δεν σκοπεύω να αλλάξω δουλειά.
αγαπητέ chris ,
το παίξιμο ενός οργάνου (οποιουδήποτε) προϋποθέτει μια βασική γνώση της θεωρίας της μουσικής .
αν δε , θέλεις να είσαι "καλός" , πρέπει να σκίσεις τη θεωρία , να καταλάβεις την αρμονία , και να κάνεις πολύ practice .
αν θέλεις να γίνεις "πολύ καλός" πρέπει εκτός απο τα παραπάνω , να μελετήσεις τα παιξίματα αυτών που σου αρέσουν , και να ειδικευτείς βέβαια σε κάποιο είδος .
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ διαχωρισμός στην "ρυθμική" και "σόλο" κιθάρα .
πρόκειται για παραφιλολογία , απ' αυτές που συζητάνε μεταξύ τους όσοι βαριούνται να πάνε στο ωδείο και όσοι βασίζονται στο οτι "ο τάδε ήταν αυτοδίδακτος" κτλ .
αυτό που όντως υπάρχει ,είναι οτι κάποιος πολύ καλός κιθαρίστας ενδέχεται να έχει δυσκολίες στη δημιουργία ενός σωστού - με υγιή ανάπτυξη , σωστές αναφορές και εντυπωσιακού (ανάλογα με το είδος) αυτοσχεδιασμού .
αυτά.
Kαλησπέρα.
Να ζητήσω συγγνώμη που επιμένω στο θέμα, αλλά μ' ενδιαφέρει πολύ αυτό που λες.
Είναι ένας τρόπος να διορθώνω τα λάθη που σίγουρα κάνω. Μιλώντας για μουσική πάντα.
Διαφωνώ με τον όρο αυτοδίδακτος. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει αυτό το πράγμα στην πράξη. Δεν έχω πάει σε κανένα ωδείο, γιατί δεν ήξερα κανένα που να διδάσκει blues κιθάρα. Αυτό δεν μου απαγόρεψε με την ανάπτυξη του internet ν' αγοράσω ένα σκασμό βιβλία από το amazon, να στρώσω τον κώλο μου και ν΄αρχίσω να μαθαίνω αυτό το είδος. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι είμαι αυτοδίδακτος. Έχω μάθει κιθάρα [ότι έχω μάθει τέλος πάντων] απ' αυτούς που έγραψαν τα βιβλία.
Σαφώς και υπάρχει διαχωρισμός ρυθμικής και σόλο κιθάρας. Το λένε τα βιβλία. Δεν είναι κάτι που έβγαλα απ' το κεφάλι μου ή το άκουσα απ΄' τον φίλο μου τον Μήτσο. Μπορώ να μιλάω ατελείωτες ώρες πότε, πως και γιατί έγινε αυτό και να το δέιξω και στην ταστιέρα πως γίνεται. Πως απ' το sweet home chicago του Robert Johnson [είναι αυτό που λες] φτάνεις στο αντίστοιχο του Buddy Guy [είναι αυτό που λέω]. Είναι μια πορεία που πρέπει να την κατέχεις αν θες να πας ένα βήμα παραπέρα.
Για να φτάσω στο σημείο που λες, τον αυτοσχεδιασμό. Το να ξέρω καλή ρυθμική κιθάρα μπορώ ν' ακολουθώ τον χαμοντίστα όταν σολάρει απ' το να παίζω 3 ξερά ακόρντα. Απογειώνει την μπάντα. Kαι μπορώ να ετοιμάσω το δικό μου σόλο. Είναι η υγιής ανάπτυξη που λες. Από εκεί και πέρα.
Μιλώντας για blues που ξέρω τι [περίπου] γίνεται, εκπληκτικά σόλα παίζει ο Hubert Sumlin, εκπληκτικά σόλα παίζει και ο Jeff Beck. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ο πρώτος είναι εκπληκτικός γιατί με 5 νότες δίνει όλο το νόημα ενώ ο εκλεκτός συνάδελφος Jeff γιατί είναι flashy.
Εσύ ως συνθέτης έχεις ένα μουσικό θέμα και ψάχνεις ένα καλό σόλο κιθάρας για να το φτάσεις στο επίπεδο που έχεις φανταστεί.
Από τη μία έχω ένα μέρος της ευθύνης να καταλλάβω τι είναι το μουσικό θέμα και να επιλέξω ανάμεσα στον Sumlin και στον Beck τι θα παίξω, ώστε να δέσει. Από την άλλη αν για κάποιο λόγο είμαι ο Beck, δεν μπορείς να μου ζητάς ένα σόλο σαν του Sumlin.
Για να μην πλατιάζω [που πλάτιασα] μήπως ζητάτε από λάθος ανθρώπους, λάθος πράγματα;
Μήπως κι εσύ ως project leader θα πρέπει να δώσεις στον άλλο να καταλλάβει τι ακριβώς ψάχνεις και να του δώσεις και τον χρόνο να το βρει;
Στη διαφήμιση το κάνουμε και πιάνει.
Δεν ξέρω, ρωτάω και ξαναζητώ συγγνώμη για την επιμονή μου
meez,καταρχήν Καλή Χρονιά και με γεια το νέο look:-)
Γράφεις: "...ημιμάθεια , έλλειψη συνολικής καλλιτεχνικής κατάρτισης , έλλειψη εμπειριών , και κυρίως , έλλειψη αισθητικής..."
Εγώ βέβαια, μουσικός δεν είμαι. Αλλά όλ' αυτά που λες δεν χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη σύγχρονη κοινωνία; Σ' όλες της τις εκφάνσεις αυτό ακριβώς που περιγράφεις κυριαρχεί. Και το κιτς κοντεύει να μας φάει!
Ο καλλιτεχνικός χώρος, που είναι ο κύριος χώρος έκφρασης, πώς θα μπορούσε να τη γλιτώσει; Τι άλλο θα μπορούσε να αντανακλά, αν όχι αυτό;
Όλο και χειρότερα, είν' η αλήθεια. Αναρωτιέμαι πόσο ακόμα!
Φιλιά
Σας περιμένουμε Θεσσαλονίκη, ε;
συγγνώμη για την αργοπορία ...
@b.b. chris ,
καταλαβαίνω απόλυτα τον τρόπο σκέψης σου , αλλά νομίζω οτι έχεις μπερδέψει κάποια πράγματα .
Μου λες οτι "...πρέπει να δώσεις στον άλλο να καταλλάβει τι ακριβώς ψάχνεις και να του δώσεις και τον χρόνο να το βρει"...
Αυτό που λές είναι η ακριβής περιγραφή του ερασιτέχνη μουσικού . Στο αρχικό πόστ αναφέρομαι σε επαγγελματίες που δεν τιμούν τον τίτλο τους , οπότε είναι άτοπο .
Όσο για τα διαφορετικά στυλ που αναφέρεις , εγώ προσωπικά πιστεύω οτι - σε οποιοδήποτε στυλ κι αν θέλεις να ειδικευτείς , υπάρχει ενας δρόμος που πρέπει να περάσεις πρώτα , κι ας σου φαίνεται άχαρος...
@leigh-cheri
συμφωνώ , εντελώς τελείως !
- θα παίξουμε unplugged με την Ανδριάνα τη Δευτέρα (28/1) στη ρέμβη για το κοσμοράδιο , και το μάρτη με tsaligo/babalo/nega στο μύλο .
unplugged??? Και τόσο σύντομα;
You made my day! :-)
φίλε μου μέσα στο μυαλό μου είσαι.. αυτά που λές είναι 100% σωστά. επειδή η κιθάρα και τα ντάμς είναι ίσως τα ευκολότερα όργανα για να ξεκινήσει κανείς και ενοείται πως είναι και τα πιο δημοφιλή, έχει καταλήξει η μισή Ελλάδα να παίζει ένα απο τα 2. Σίγουρα αυτοί που ξέρουν πραγματικά να παίζουν μετριούντε στα δάχτυλα των χεριών. Ακριβώς έτσι όπως το είπες : ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ. Κι αν δεν θές να το πω ημιμάθεια θα το πω επιφανειακή γνώση που οδηγεί σε μέτριες ως κακές μουσικές συνθέσεις, ανύπαρκτη μουσική παιδεία και σε μια ολοένα και εντονότερη τάση για να πέφτει το "μουσικο επίπεδο". Πραγματικά σιχαίνομαι ολη τη φάση "ξεκινάω κιθάρα για να μάθω να παίζω σε κανα συγκρότημα και σε καμιά παραλία το καλοκαίρι και μετά απο 2 χρόνια την παρατάω". Αν γνωρίζατε πόσο έχουν πέσει οισυμμετοχές σε εξετάσεις του εθνικού ωδείου για ανωτέρα και πτυχίο θα καταλαβένατε ποσο πολνμένο είναι το νεαρό κοινό στην ΕΥΚΟΛΗ γνώση.
Ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου