Θυμάμαι το eighties "κιθαρίστας ή drummer ?" και προβληματίζομαι .
ήδη απο τότε , όλα τα παιδάκια θέλανε να μάθουνε ή ηλεκτρική κιθάρα , ή τύμπανα , για να εντυπωσιάζουν τη μαμά τους , το μπαμπά τους , και να "πιάσουν" και καμιά γκομενίτσα .
περάσανε πολλά χρόνια ...
πολλοί απο αυτούς γίνανε και επαγγελματίες !
πολλοί ! , αλήθεια !
άλλοι πήραν την επιχείρηση του μπαμπά τους και τακτοποιηθήκαν , άλλους τους έβαλε ο θείος τους στο δημόσιο .
αυτοί παίζουν (αν παίζουν...) στο υπόγειο της μεζονέτας , όπου έχουν φτιάξει ενα home studio - φτηνό , με πισί και σπασμένο κιουμπέϊς , και τα βράδια κατεβάζουν και τσοντούλες απο το rapidshare .
οι άλλοι - οι επαγγελματίες - είναι αυτοί που φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή αθλιότητα στη μουσική σκηνή .
ημιμάθεια , έλλειψη συνολικής καλλιτεχνικής κατάρτισης , έλλειψη εμπειριών , και κυρίως , έλλειψη αισθητικής .
θα μου πείτε "ποιός είσαι εσύ ρε μάγκα που τους βγάζεις όλους μπάζα" ?
δεν έχει σημασία , δεν λειτουργώ συγκριτικά .
απλά τα έχω πάρει , γιατί σε μια χώρα που υπάρχουν χιλιάδες κιθαρίστες και χιλιάδες ντράμερ , οι καλοί μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού .
και , απο τότε που είμαι στη δουλειά (18 περίπου χρόνια) , η κατάσταση χειροτερεύει !
όλο και χειρότερα !
ούτε καν ξέρω γιατί τα γράφω ... , πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα ...
πω πω ...
χάλια φάση !
